Natuurlijke cyclamen groeien in de bergen van Centraal-Europa, het Middellandse Zeegebied en in Klein-Azië. De eerste informatie over hun teelt stamt uit 1620. Het was toen dat ze verschenen in een van de Parijse botanische tuinen. De oudste kweekvormen omvatten enkele variëteiten: reinweiss, perle von zehlendorf, rosa von zehlendorf, rose von aalsmeer, ludwig van beethoven, carmin salmoneum en anderen.
Als je op zoek bent naar meer inspiratie, bekijk dan hier de artikelen over meerjarige bloemen.
Cyclamen - algemene kenmerken
Cyclamens zijn kruidachtige vaste planten. Deze vaste planten produceren knollen waarvan de bladeren en bloemen aan lange stelen groeien. Cyclaam bloemen kunnen wit, roze, rood, zalm, paars, enz. Zijn. Sommige soorten bloeien in de lente, andere in de herfst en weer andere in de winter. Afhankelijk van de variëteit hebben cyclamen vlokken die gelijkmatig, gekarteld, enkelvoudig, gegolfd, gestreept, gekamd, gegolfd of vol zijn.
Omdat cyclaam het dubbele aantal chromosomen heeft, produceert het in het wild kleine bladeren en bloemen. Dus toen de plant in de tuinen van Europa verscheen, nam het aantal chromosomen snel toe. Door genetische procedures zijn in Nederland cyclamen met zeer kleine of zeer grote bloemen gekweekt. Deze omvatten witbloemige anneke en sonja, en een paars-violette schurk. In Duitsland verschenen gekweekte witte cyclamen enzett-rosemarie en roze enzett-kati. Als resultaat van het kruisen, werden even later pastelcyclamen gevormd, waarvan de bloembladen aan de randen een lichtere of donkerdere kleur hadden.
Meestal herkennen we de cyclaambloem aan de bloembladen van de kroon die er in het hangende stadium omheen zijn gewikkeld. Bovendien heeft de plant die uit de zaden komt een onderscheidende eigenschap. Hoewel cyclaam een tweezaadlobbige bloem is, zien we altijd de ontwikkeling van slechts één blad, aangezien het tweede zeer snel sterft. Cyclamen vormen vlezige, harde knollen met een diameter van enkele centimeters. De knollen zijn aanvankelijk bolvormig, maar worden naarmate ze groeien afgeplat. In het bovenste deel zijn er blad- en bloemknoppen, terwijl in het onderste deel wortels zijn. De cyclaambloem verzamelt grote hoeveelheden reservestoffen in zijn bladeren. Of misschien bent u ook geïnteresseerd in het artikel over alpenviooltje ?
Cyclamens - soorten, teelt en verzorging
Perzische cyclaam ( cyclaam persicum), Napolitaans en paars
Een kenmerkende groep zijn geurige en langstammige cyclamen, gekweekt voor snijbloemen, waarvan de meest populaire de kersenrode kleur is. Compacte cyclaam worden gekweekt voor boeketten en boeketten - inclusief Perzische cyclaam (cyclaam persicum), algemeen bekend, ten onrechte, als alpine violet of ook alpine cyclaam. Alpencyclamen komen uit het oostelijke Middellandse Zeegebied - voornamelijk Griekenland en Syrië. Palestina en Iran. De naam van de soort - Perzische cyclaam - komt van de oude naam Iran (Perzië).
Perzische cyclaam is een vaste plant met een bolvormige verdikte wortelstok en bloemen die afzonderlijk op lange stelen zijn geplaatst. Deze bloem heeft hartvormige bladeren die net als de stengels direct uit de knol groeien. Violette cyclaam bloeit in de herfst en vroege winter en de bloemen zijn enkelvoudig, vol of gegolfd. De natuurlijke habitat van de soort is schaduwrijke loofbossen met kalkrijke humusbodems. Het klimaat in de regio bestaat uit hoge temperaturen en heel weinig neerslag in de zomer. En dit zijn de omstandigheden die ons vertellen hoe we cyclamen kunnen kweken, inclusief alpine cyclamen.
Een minder voorkomende soort is de Napolitaanse cyclaam, die ook in het wild groeit in de bergen van het Middellandse Zeegebied. Het is ook een bolgewas met aan de basis lange, ronde hartvormige bloeiwijzen, roze van kleur en met een aangename geur. Napolitaanse cyclaam is een vaste plant, voornamelijk bedoeld voor rotstuinen. Deze soort houdt van schaduwrijke plekken en goed doorlatende grond. Hij bloeit van juli tot november en vermenigvuldigt zich door zaden te zaaien, van december tot maart en ze twee of drie weken in koude framedozen te bewaren. Napolitaanse tuincyclaam is bestand tegen vorst tot -20 graden. De bloemen, twee en een halve centimeter lang, verschijnen in de vroege herfst. Napolitaanse cyclaam houdt van zon en lichte schaduw. In de zomer gaat het in een rustperiode, daarom heeft het een kleine hoeveelheid water nodig.Bij warm weer de plant voorzichtig water geven en schaduw geven. Controleer ookdit artikel met inspiratie voor vaste planten in de tuin .
In de bergen van Polen groeit paarse cyclaam, ook wel bekend als Europese of gduła, in het wild. Deze soort is hier zeer zeldzaam en strikt beschermd. Paarse cyclaam is een vaste plant die tot vijftien centimeter hoog kan worden. Deze plant heeft karmijnroze enkele bloemen, aangezet op lange stelen. Het is een giftige cyclaam. De giftige eigenschappen van deze plant zijn afhankelijk van het ontwikkelingsstadium.
Perzische cyclamen in het appartement, de tuin en de kas
Hoewel alpencyclamen in Europa al in de 17e eeuw bekend waren, werd deze bloem pas aan het einde van de 19e eeuw enorm populair in huizen. Het alpenviooltje voelt binnenshuis goed, maar alleen als het op een heldere vensterbank staat. Anders worden de bladeren geel en sterven ze af. Ook in de winter heeft alpencyclamen een lichte standplaats nodig. Als we willen dat het alpenviooltje in de winter bloeit, haal dan begin juni de droge knollen uit de pot en plant ze in verse grond. Na het verplanten moet je ze op een lichte plek op het raam zetten. Eerst houden we de grond licht vochtig, en pas nadat er een paar bladeren verschijnen, gaan we normaal water geven.
Perzische cyclamen moeten op een matig koele plaats worden geplaatst, omdat het alleen in dergelijke omstandigheden lang meegaat en prachtig bloeit. Het water geven van de plant vereist aandacht, omdat het onmogelijk is om de bladeren en bloemen, evenals de uitstekende delen van de knollen, nat te maken, omdat ze snel rotten. Water kan niet tussen de basis van bloem- en bladstelen komen. Scheur uitgeblazen bloemen en vergelende bladeren af. Wanneer Perzische cyclaam gele bladeren heeft, moet de watergift worden beperkt en moet de plant geleidelijk worden voorbereid op rust.
Violette cyclaam die in de kas wordt gekweekt, groeit sterk en bloeit mooi. Omdat het in de natuur echter groeit in vochtige en matig warme lucht, in een zonnige en warme kas, heeft het schaduw nodig, zelfs voor een halve dag in de zomer. De cyclaambloem is een niet-bestoven plant en moet daarom kunstmatig bestoven worden. Bestuiving vindt plaats in de namiddag. Of misschien bent u ook geïnteresseerd in artikelen over tuinanjers ?
Hoe cyclamen te fokken?
Cyclamen reproductie
Cyclamens worden vermeerderd door zaden te zaaien die alleen in het donker ontkiemen. De grootste zaden kenmerken zich door een hoge kiemkracht. De planten die eruit groeien, bloeien eerder. Bij professionele kweekplanten worden zaden geoogst van speciaal voor dit doel geselecteerde moederplanten. Twee jaar oude zaden, bewaard bij lage temperatuur en gematigde luchtvochtigheid, zijn de beste. Cyclamenzaden moeten worden behandeld. Deze activiteit is gericht op ontsmetting en bescherming tegen infectie met chemische insecticiden of fungiciden.
De zaden worden gezaaid van juli tot januari. Oktober en november zijn de beste seizoenen, en juli tot half augustus voor snijbloemen. De zaden worden afzonderlijk op een afstand van 2x3 centimeter geplaatst en bedekt met een laag van een halve centimeter aarde bestaande uit zand, turf en bladaarde. De zaden ontkiemen na vier weken bij twintig graden Celsius. Wanneer de zaailingen twee bladeren hebben geproduceerd, moeten ze in verse grond worden overgeplant. We herhalen de behandeling als ze vier of vijf bladeren hebben. We planten de gekweekte planten in het voorjaar in potten zodat er minimaal drie knollen boven de grond komen. Dit om te voorkomen dat de wortels gaan rotten. Cyclamen kunnen de zomerperiode doorbrengen op een keuring of in de zon in de tuin. In augustus verhuizen we de potten naar de kas, daar de knoppen al verschijnen.
Reproductie van cyclamen kan ook vanuit de knollen zelf worden uitgevoerd. Als de planten zijn uitgebloeid, moeten ze inactief zijn. Voor dit doel moeten ze worden gedroogd en vervolgens naar een koele kamer worden verplaatst. Ze moeten echter worden bewaterd en voorzien van een koele maar lichte kamer. Wanneer de bladeren geel worden, verminderen we de hoeveelheid water en als ze volledig afsterven, stoppen we met water geven. In de vroege zomer planten we de knollen in een keuring of kas. In de zomer moeten de kamers waar ze groeien worden gelucht, schaduwrijk en besprenkeld. Knolcyclamens bloeien na ongeveer vier maanden. Ze hebben dan veel diffuus licht nodig.
Jonge cyclamen dienen bij een omgevingstemperatuur van 18 tot 22 graden Celsius bewaard te worden. Het is het beste om ze in een warm substraat te planten. Bij lichtgebrek moet de temperatuur worden verlaagd tot 12-16 graden, zodat de planten niet vervagen. Je moet ook weten dat een temperatuurdaling tot 10 graden Celsius hun ontwikkeling vertraagt, terwijl een stijging boven de 25 ze voorkomt. De kamers waar jonge cyclaam staan dienen goed gelucht te worden, want de cyclaambloem houdt niet van tocht. Bestrooi de planten meerdere keren per dag, en bij warm weer, water en lichte schaduw van 10.00 tot 15.00 uur. Eind augustus stoppen we met schaduwen.
Bent u op zoek naar goede prijzen voor aarde en meststoffen voor bloemen? Kijk hieronder!
Cyclamen - teelt en verzorging
Hoe deze bloemen te kweken en te kweken in uw eigen tuin? Cyclamenbloem is een uitzonderlijk grillige plant, daarom vereist de teelt en verzorging veel zorg. Alle procedures moeten zorgvuldig en strikt op tijd worden uitgevoerd. Cyclamen stellen hoge eisen aan de kwaliteit van het water dat wordt gebruikt voor irrigatie en beregening. Zacht regenwater is het beste. De watertemperatuur moet dicht bij de luchttemperatuur liggen. We geven cyclamen in principe elke dag water. Ze geven minder vaak water en produceren bloemen op korte stengels. Cyclamen houden niet van hard water en overtollig calcium en ijzer. Uitdroging van planten wordt voorkomen door de potten in turf te laten zakken en door voorzichtig water te geven. In het najaar verplaatsen we de potten naar kassen of lichte ruimtes met een temperatuur van 10-12 graden Celsius. Cyclamen vereisen ook frequente en systematische bevruchting.
Cyclamens zijn meestal soorten die in kassen of periodiek in frames worden gekweekt. Tuincyclamen kunnen in de grond groeien. We telen cyclamen in een licht zure, vruchtbare en humusgrond. Snijbloemenplanten hebben een substraat nodig dat in de winter wordt verwarmd tot 16-18 graden Celsius. Wij plukken bloemen van juli tot augustus en bij een goede teelt van februari tot maart.
Tuinschijfvormige cyclaam bloeit in het vroege voorjaar. Deze soort kan groeien in halfschaduw of in de zon en verdraagt vorst tot -15 graden Celsius. Het vereist echter dekking voor de winter. Tuincyclamen van de schijfvormige soort hebben bloemen van twee centimeter, ondersteund door korte stelen. Deze bloem komt uit het Middellandse Zeegebied en West-Azië. Violette cyclamen die in de grond groeien, vereisen een zorgvuldige bescherming in de winter. Het beste materiaal zijn dennentakjes, verdeeld over vijf centimeter dik. Sparrennaalden werken ook goed.
Cyclamen, violette cyclamen, alpine violet, Perzische cyclamen ... Meestal worden deze namen gebruikt om één plant te beschrijven. Het zijn de grillige en veeleisende cyclamen - thuis gekweekt, in een kas, in een inspectie en minder vaak in een tuin. Net als veel andere bloemen, zoals decoratieve clivia of gewone klimop, is het een giftige soort. Giftige cyclamen, zoals klimop, komen uit Europa en Azië, terwijl clivia vanuit zwart Afrika naar ons toe kwam. Cyclamens zijn zeer veeleisende planten. Voor de verzorging ervan zijn veel regels nodig: juiste temperatuur, water geven, periodieke schaduw, bemesting, een lichte kamer, etc. Potbloemen in de tuin of thuis zijn altijd een uitstekende keuze.
Literatuur:
- Böhming F., Weekend op het perceel. Een gids voor amateur-tuinders. Warschau 1980.
- Haber Z., Sierplanten in pot voor producenten en amateurs. Poznań 1992.
- Snijbloemen geteeld onder glas en folie. Warschau 1985.
- Mowszowicz J., Gids voor de bepaling van giftige en schadelijke planten in huis. Warschau 1982.
- Sierplanten. Warschau 1987.
- Sierplanten kweken. Warschau 1984.
- De grote encyclopedie van de natuur. Bloem planten. T. 1. Warschau 1998.